sábado, octubre 04, 2008

Tributo a Nevado

Sei que isto non pinta nada aquí, pero é que tiña un gatiño precioso, o máis bonito do mundo. E digo tiña porque mo atropelaron onte á noite e agora xa non o teño. Asique para que o coñezades vou publicar aquí algunhas fotos del, para recordalo. Non me afago á idea de estar sen el, o certo e q o vou botar moito, moito de menos.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola chica!
Por donde andas? q tal esas primeras aventuras en el mundo de la docencia? Para mí está siendo una locura, digamos q no tengo los mejores compañeros del mundo. A ver si retomamos estos ciberdiarios para saber unos de otros.
Y siento lo del gatito...
Besos

Araceli dijo...

Ola!

Eu estou moi ben, bueno, os puntos negativos xa os puxen na entrada anterior. Polo demais, xenial. Temospizarra dixital e estou dando unha sesion semanal nela, de coñecemento! Stou aprendendo bastante. Ánimo cos teus compis.
Saúdos!

Anónimo dijo...

ohh... eu teño un gatiño moi parecido!
chamase Mess, bueno ou Kafka... porque os dous son branquiños... o teu minino :( parecíase nos ollos o meu Kafka e no pelo o Mess...
sinto moito :(
son as criaturas máis fermosas !
quéroos tanto!

un bico

Araceli dijo...

O nome do gato xa indica a túa aficción pola literatura, je, je, moi ben, moi ben.

Saudiños.

iNFORMATIVO NOSSO NEWS dijo...

Sei como se sente, já perdi vários amiguinhos gatinhos assim, quando não houver mais animais a serem atropelados, seremos nós as vítimas destes que dirigem sem o minimo de sensatez, um abraço . . .